Κλειστό Αγίου Θωμά-Κλειστό Ρέντη. Ίδια ώρα, ίδιο άθλημα, ίδιος στόχος, με το συμπέρασμα να εξάγεται με ευκολία πλέον…
Δύο αγώνες ρεβάνς Ευρωπαϊκών κυπέλλων. Δύο προκρίσεις να «παίζονται». Αμφότερες στο βόλεϊ γυναικών. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, με τα κορίτσια να αγωνίζονται στην έδρα τους την ίδια μέρα και ώρα. Οι ερυθρόλευκες είχαν ηττηθεί 3-1 στην Πορτογαλία κι έψαχναν «καθαρή» νίκη επί της Πόρτο για να πάνε στο «χρυσό σετ», οι Πράσινες είχαν ηττηθεί 3-2 στην έδρα της Οστράβα και με δική τους «καθαρή» νίκη προκρίνονταν.
Αυτά ήταν τα δεδομένα. Η απόλυτη… ισορροπία στη ζυγαριά. Χωρίς να υπάρχει η παραμικρή διαφορά, χωρίς να μπορεί κάποιος να δικαιολογηθεί πως έφταιγε το εργάσιμο της ημέρας ή οτιδήποτε ανάλογο. Ίδια αφετηρία, ίδιος στόχος. Κι όμως, η κατάληξη ήταν η χαοτική διαφορά.
Η ομάδα του Παναθηναϊκού στο Μαρούσι είχε ένα κλειστό κατάμεστο. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Εικόνες που δε συναντά κανείς εύκολα ούτε καν στο μπάσκετ πανευρωπαϊκά, φανταστείτε στο βόλεϊ γυναικών. Το πιο τρελό απ’ όλα; Είχε γίνει sold out απ’ την προηγούμενη μέρα του αγώνα με την Οστράβα.
Στο Ολυμπιακός-Πόρτο απ’ την άλλη, οι εξέδρες ήταν γεμάτες… από άδεια καθίσματα. Μόνο οι οικογένειες, οι σύντροφοι, οι φίλοι των κοριτσιών της ομάδας του Πειραιά ήταν εκεί. Μια «κρύα» ατμόσφαιρα, μηδενική υποστήριξη και κατά συνέπεια η προσπάθεια ανατροπής των δεδομένων για πρόκριση στο CEV Cup, ήταν άχαρη και τελικά αποτυχημένη. Η φωτογραφία από το πέταλο και αυτό το βίντεο είναι αδιάψευστοι μάρτυρες ότι στο κλειστό του Ρέντη – ενώ δεν υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση – βρίσκονταν λιγότεροι από 70 άνθρωποι στις εξέδρες.
Εξαρτάται απ’ το πώς βλέπει ο καθένας το ποτήρι. Αν το δει μισοάδειο, θα σταθεί στο πόσο κρίμα ήταν για την ομάδα του Ολυμπιακού που «πάλεψε» μόνη της. Όμως πάντα πρέπει να επιλέγουμε τη θετική πλευρά. Το όχι απλά μισογεμάτο ποτήρι, αλλά το… ξεχειλισμένο σε επίπεδο παραδειγματικής υποστήριξης ενός τμήματος του συλλόγου που αγαπούν οι συγκεκριμένοι οπαδοί. Στην προκειμένη περίπτωση οι Παναθηναϊκοί.
Πιστεύει κανείς πως αν τα πράγματα δεν είχαν πάει καλά, αν δεν είχε επιτευχθεί η πρόκριση, θα υπήρχε απογοήτευση και γιούχα; Όχι βέβαια. Πάλι οι οπαδοί θα ήθελαν να τραγουδήσουν συνθήματα μαζί με τα κορίτσια. Που το χάρηκαν με την ψυχή τους. Βιώνοντας καταστάσεις που θα διηγούνται στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πριν καν αναφέρουν την καριέρα, τις νίκες, τις διακρίσεις.
Ένα μάθημα φίλαθλης υποστήριξης. Σε ένα σπορ που δεν είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος του κοινού. Κι όμως. Οι οπαδοί δεν κοιτούν τι παίζεται, πώς παίζεται, αν είναι άντρες ή γυναίκες, αν έχουν την μπάλα στα χέρια ή στα πόδια, αν υπάρχει εστία, μπασκέτα, φιλέ. Αυτό που ακολουθούν, αυτό που αποθεώνουν και στηρίζουν, είναι το έμβλημα, τα χρώματα. Είναι τον Παναθηναϊκό! Ακόμα και στον μαραθώνιο! Διότι αυτό πρεσβεύει ο αθλητισμός. Οι αρχές και οι αξίες του.
Η απόλυτη αγάπη προς τον σύλλογο και τον αθλητισμό. Αυτή που έπρεπε να οδηγεί τους πάντες. Όχι να περιμένουν νίκες για να στηρίξουν. Αυτές είναι το ζητούμενο φυσικά, αλλά δεν είναι προαπαιτούμενο. Σε όλα τα γήπεδα, όπου κι αν παίζει ο Παναθηναϊκός, αυτοί είναι εκεί. Μέσα σε λίγες μέρες οι αποδείξεις πολλές.
Όσοι πήγαν στο ΟΑΚΑ πριν την αναχώρηση για το ΣΕΦ την Κυριακή, καθώς το μετά ήταν πιο απλό λόγω της χαράς για τον αγωνιστικό θρίαμβο.
Ο πανζουρλισμός στο κλειστό στο μπάσκετ γυναικών με την Ενισέι.
Και φυσικά η εξέδρα στο βόλεϊ γυναικών που έκανε τις παίκτριες της Οστράβα να κοιτάζονται μεταξύ τους για αυτό που συνέβαινε δίπλα τους.
Αν η νοοτροπία ήταν ίδια όπως αρέσκονται οι «αντικειμενικοί» να τσουβαλιάζουν τους πάντες, πράσινα κασκόλ θα βλέπαμε μόνο στο μπάσκετ όπου οι τίτλοι είναι συνεχόμενοι. Αλλά αυτό δε θα «έδειχνε» αγάπη για το σύλλογο. Θα ήταν αγάπη για τη νίκη, τους τίτλους. Στοιχείο που αποδεδειγμένα πλέον, οι φίλοι του Τριφυλλιού δεν συμβουλεύονται πριν επιλέξουν το αν θα βρεθούν στο πλευρό των τμημάτων του συλλόγου τους. Εκεί η απόφαση είναι δεδομένη…
«Πιάνοντας» μάλιστα όλες τις άκρες της Αθήνας. Μια και ο σύλλογος δεν έχει μια σταθερή έδρα. Στο «σπίτι» των Πράσινων στη Λεωφόρο, παίζει το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ γυναικών. Στο ΟΑΚΑ είναι το μπάσκετ ανδρών και ήταν τα Ευρωπαϊκά του μπάσκετ γυναικών. Το βόλεϊ στον Άγιο Θωμά. Παλιότερα στην Κυψέλη, στο Μετς, σύλλογος που γυρνά από εδώ κι από εκεί σε επίπεδο εδρών. Κι όμως, αυτό δεν πτόησε και δεν πτοεί τον κόσμο του.
Καμιά φορά βλέπουμε στην Ευρώπη αντιδράσεις οπαδών, γεμάτα γήπεδα και τα θαυμάζουμε. Τα φέρνουμε ως παράδειγμα. Δείτε τους οπαδούς της Ζαλγκίρις πως στήριξαν τους παίκτες τους ενώ έχαναν ασταμάτητα. Ίσως είναι καιρός να χειροκροτήσουμε την ασταμάτητη επίδειξη αγάπης των Παναθηναϊκών προς τις ομάδες τους. Σε περιόδους μάλιστα, που ο σύλλογος δεν είναι στα καλύτερά του. Σε εποχές που δεν μαζεύει ασταμάτητα τίτλους με φωτεινή εξαίρεση το μπάσκετ.
Υπό αυτές τις συνθήκες, με αυτά τα δεδομένα, ποια Ευρωπαϊκή ομάδα έχει τέτοια στήριξη στο βόλεϊ γυναικών; Στο μπάσκετ γυναικών; Στο βόλεϊ ανδρών που πριν λίγα χρόνια «πάλευε» να μείνει στην κατηγορία; Ακόμη και στο μπάσκετ, όπου ήταν συνηθισμένοι στις κορυφαίες Ευρωπαϊκές θέσεις και τώρα βιώνουν το αντίθετο συναίσθημα. Στα γήπεδα που παίζουν μπάσκετ τα ΑΜΕΑ.
Είναι λοιπόν παράδειγμα προς μίμηση. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο κι ακόμα περισσότερο σε ελληνικό γιατί σαν λαός είμαστε λαός της νίκης, του πανηγυριού.
Είναι στοιχείο για να κάνει τον αιώνιο όχι να ζηλέψει, αλλά να δοκιμάσει να το αντιγράψει αν αυτό είναι εφικτό. Δοκιμάζοντας να αλλάξει την ίδια τη νοοτροπία με την οποία γαλουχούνται οι γενιές των οπαδών του. Όχι δεν είναι η νίκη πάνω από όλα και με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι η αγάπη για το έμβλημα. Φανταστείτε να βρισκόταν ένας επιφανής επιχειρηματίας με πολλά λεφτά που θα ανέβαζε τις προσδοκίες, τους στόχους, τις διακρίσεις, τι μπορεί να βλέπαμε στα γήπεδα με τούτη εδώ την τρέλα…
Original article: Η χαοτική διαφορά μας “κύριοι”: Το μάθημα αφοσίωσης ανεξαρτήτως αθλήματος (vid-pics).
from LIVE SPORT NEWS 24 https://ift.tt/3CS7NGC
0 Comments
Δημοσίευση σχολίου